We hebben onze eerste franse les gehad, onze leraar is een onwijs sympathieke en best wel moderne man, genaamd Barry. Ons leslokaal bestaat uit een vloer, palen en een in één punt bij elkaar gebonden rieten dak. Net klein genoeg om er een tafel, 3 stoelen en een enorm school bord en 3 mensen in te laten passen. We zaten dus heerlijk in de openlucht en de sfeer was hilarisch. Ik maakte een paar domme opmerkingen die Barry vreselijk grappig vond waardoor hij zijn grote witte tanden bloot lachte, wat een slappe lach hebben we gehad. Helaas was de fut na 2 uurtjes al op en moest ik echt weer naar mijn bed.

Later op de dag wat door het centrum geslenter, letterlijk want ivm mijn gezondheid heb ik het tempo van een slak, daar waar hier het tempo al niet hoog ligt, kun je nagaan. We hebben een kado uitgezocht voor gastgezin als bedankje voor hun gastvrijheid. Vanavond erheen.
We hadden een Brommer gekocht en vandaag was die er dan eindelijk, blits ding, splinternieuw, heb ik thuis nog niet eens, wij blij!
Ellendig wezen de rest van de dag, wel leuk dat je een praatje kan maken hier met Dianne en de kinderen en daar word ik altijd vrolijk van.
In de avond dus naar ons gastgezin geweest, vervelende situatie, niet gemakkelijk om te doen, mamma Awa zag hoe ziek ik was en bleef me maar aanraken om aan me te voelen, wat een geweldig lieve vrouw. Helaas was Tata ontzettend teleurgesteld en kon ze even niet met de situatie omgaan dus ontliep ze ons een beetje.
Het kado vonden ze leuk, 2 houten opscheplepels ik Afrikaanse stijl met een poppetje erop, wij zeiden dat staat voor Lisa en Ingrid, je kunt er je rupsen mee opscheppen. Gelukkig kon Tata weer lachen want de grap erachter begreep ze donders goed.
Ik wilde de hele tijd de bėbė graag vast houden maar dat leek me met mijn griep niet verstandig, de mama vond dat allemaal wel meevallen en zag het kwaad er niet van in, gelukkig weet ik wel beter. Het afscheid was daarna natuurlijk een tranen drama, maar we mogen altijd langs komen, ook logeren, we hebben wat goed te maken met Tata en dat gaan we ook zeker doen. We willen deze mensen alsnog erg graag beter leren kennen.
En toen alles in de bus, matras , bamboe bed, 2 koffers en 2 tassen en 3 volwassenen en 2 kinderen van solo die waren mee, alles op en door elkaar, te maf, gewoon omdat het kan in Afrika.

Naar de Afrikaanse dokter, pech hebben, bronchitis, ik krijg een antibiotica kuur, hopelijk voel ik me snel beter. Bij de dokter zittende ontstond er ineens een enorme hoosbui. De weg naar de dokter is een slechte zand weg met veel kuilen, wat ik toen heb gezien zal je niet geloven. Door het regenseizoen is de grond verzadigd en kan het water geen kant op. Zo ontstonden ineens hele rivieren die met een noodgang in een stroomversnelling, hun weg zochten door het dorp zochten. De weg was zo goed als onberijdbaar, glibberiger, er liggen ook grote rooie stenen waar de blubber op ligt waardoor je ze dus niet en dus niet weet waar ze zijn, als je daar op rijd dan is de kans groot dat je onderuit gaat. We moesten een van de rivieren die waren ontstaan toch echt over om weer op de grote weg te kunnen komen naar huis. Dus, slippers uit, broek opstropen tot de knieën en lopen maar, het water stromend om ons heen. De brommer in de hand mee duwend naar de overkant. Wat had ik dit graag willen filmen! Natuurlijk geen camera mee. Bij de volgende hoosbui ga ik echt proberen om die kant op te gaan, en dan niet op de brommer maar lopend , gewoon om te filmen hoe verbazingwekkend het eruit ziet.
Eenmaal weer rijdend op de grote weg ze ik een ezel vooruit strompelen, toen ik goed keek zag ik dat zijn voorpoten door een touw vastgebonden zaten. Dit voorkomt dat hij te ver weg loopt schijnt, omdat het merendeel van de dieren hier dus gewoon los lopen en overal grazen. Het leek hem geen pijn te doen, maar zielig vond ik het wel. :(

Eindelijk een tweede bed in ons huisje, de kamer inrichten, eindelijk de koffers uitpakken, en we hebben een gaspitje! Dus we kunnen lekker zelf gaan koken, want de goedkope lokale gerechten met enge sauzen met echt teveel olie zijn niet favoriet bij Lisa en mij. Je hebt keuze uit 3 varianten en daar blijft het bij. Opvallend is dat ze niet koken met groente, die zijn hier echt te duur voor de lokale bevolking, dus zelf lekker vers fruit en veel groente halen om weer aan te sterken. Door de de aanschaf van onze brommer is het nu veel makkelijker om onze boodschappen te halen. We beginnen nu een beetje onze draai te vinden hier. Al gaat het natuurlijk pas allemaal echt gebeuren als de stage gaat beginnen.

Deze week waren we dus begonnen met de Franse les, we zouden een hele week alleen Frans gaan volgen, helaas gaat dit niet door omdat ik niks mag doen en moet uitrusten. Dus werd het uitgesteld en gaan we de hele week niksen hier. Hopelijk blijft het droog en hebben we goed weer. Met een wasje draaien hou je jezelf wel bezig, dat wil zeggen op de hand wassen dus, hoe handig zijn emmer ineens. Die 1 paar sokken die ik bij me had zijn weer schoon. Die sokken wil je dus echt graag aan elke avond tegen het lek gestoken worden van de muggen. Wat wel leuk is is dat je als je je verveelt je muggenbulten kunt gaan tellen en bij de 70 de tel kwijt bent. Dan begin je gewoon weer opnieuw, het houd je bezig, Afrika, take it easy. Iets minder leuk is trouwens dat de was voor geen meter droogt door de hoge luchtvochtigheid. Een dun shirt duurt gemiddeld zo'n 2 en halve dag om te drogen, maar we hebben tijd zat!

Echt droog is het niet gebleven, gister weer een hoosbui, waardoor er niks anders op zit dan binnen blijven. Vandaag is een droge dag, we konden op onze scooter naar het centrum om brood te halen en wat afleiding te zoeken. Ook kochten we een hele grote wollen deken wat vreemd klinkt als je in warm Afrika zit. Je went snel aan de temperatuur en tja als je koorts hebt dan lig je nou eenmaal te rillen in je bed s'nachts. Dus, een deken, wat ook wel meteen het hoogtepunt van onze dag was. En verder doen we de hele dag nog steeds niks, al 6 dagen, gelukkig slaat de verveling nog niet echt toe want na een klein uitje naar het centrum ben ik meteen knock out. Een leuk nieuwtje, tenminste voor ons, is dat wij dan eindelijk tomatensoep kunnen gaan koken op ons gaspitje!! Want het was nogal een gedoe om een gastank te regelen. Dus feestje.
Lisa is heel lief en behulpzaam en helpt me met alles, deze week is zij mijn held.

Einde van de week een warme zonnige dag, nog steeds uitrusten en uitzieken, we klungelen wat aan. En schommelen lekker verder in onze hangmatten!